En xaneiro de 1748, unha muller negra deambula polas rúas de Sevilla. Atrás deixou un pasado escravo na afastada Cuba, o fillo ao que nunca volverá ver e unha longa viaxe en barco até as costas españolas. Caridade xa non ten un amo que lle dea ordes, pero tampouco un lugar onde acubillarse cando se cruza no seu camiño Milagres Carmona, unha moza xitana de Triana por cuxas veas corre o sangue da rebeldía e a arte dos da súa raza. As dúas mulleres convértense en inseparables e, entre zarabandas e fandangos, a xitana confesa á súa nova amiga o seu amor polo aposto e arrogante Pedro García, de quen a separan antigos odios entre ambas as familias.
Pola súa banda, Caridade esfórzase por acalar o sentimento que está a nacer no seu corazón cara a Melchor Veiga, o avó de Milagres, un home desafiante, bribón e sedutor aínda que tamén firme defensor da honra e a lealdade para cos seus. Pero cando un mandato real converte a todos os xitanos en proscritos, a vida de Milagres e Caridade dá un tráxico envorco. Aínda que os seus camiños sepáranse, o destino volverá unilas nun Madrid onde conflúen contrabandistas e cómicos, nobres e viláns; un Madrid que se rende á paixón que emana das voces e bailes desa raza de príncipes descalzos. Ildefonso Falcones proponnos unha viaxe a unha época apaixonante, tinguida polos prexuízos e a intolerancia.
Desde Sevilla até Madrid, desde o tumultuoso bulicio da gitanería até os teatros señoriales da capital, os lectores gozarán dun fresco histórico poboado por personaxes que viven, aman, sofren e pelexan polo que cren xusto. Fiel reflexo duns homes e mulleres que non agacharon a cabeza e que alzaron a voz para enfrontarse á orde establecida.