Palabras envenenadas comeza o día do décimo novenos aniversarios de Bárbara Molina, unha moza que desapareceu en estrañas circunstancias catro anos atrás e cuxo caso foi moi frustrante para o subinspector Lozano que a pesar do paso do tempo non o esqueceu.
Parecía en definitiva un día normal salvo polo feito de que sería o último día de traballo do subinspector Lozano antes de xubilarse, pero todo cambia cando a antiga mellor amiga de Bárbara, Eva, recibe unha chamada desta á que xa case todo
o mundo daba por morta. Con esta chamada daranse máis luces sobre o caso, descubriranse antigos segredos, descartaranse sospeitosos e desenmascararase a un home que leva moito tempo finxindo, Pepe Molina, o pai da protagonista.
Bárbara era unha moza guapa, intelixente e á que a súa propia nai cualifica de vivaracha. Unha moza cun bo porvir e especial á que o seu pai tenta porlle freos. Con todo, baixo a aparencia dun pai austero escóndese a dun pervertido que abusa sexualmente da súa filla e que para iso a anula, maltrátaa e expona a todo tipo de vexacións sen que ninguén na contorna familiar, nin sequera a nai sexa consciente diso. Farta desas prácticas e chea de medo, Bárbara tenta fuxir, pero o seu pai é máis rápido e acabou sepultándoa en vida nun zulo ao que acudía para darlle para comer e saciar as súas perversións. No entanto, Bárbara aínda ten esperanzas, pero El (ao que coñecemos ao principio polo uso en maiúsculas do pronombre persoal), encárgase de facela causante de todas as desgrazas.
O inspector Lozano, un home cabal e moi humano, aínda sabe que hai algo na historia que non casa e esa última peza do quebracabezas dálla Eva, a moza á que Bárbara pide axuda. Conseguiu o móbil do seu pai e así realiza a chamada que lle salva a vida e cambia o rumbo da de todos os implicados na trama, do inspector, de Eva, de Nuria e, por suposto, de Pepe Molina, o suposto pai estupendo, entregado só á causa de recuperar á súa filla e amante da súa familia.